Poslanik Domovinskog pokreta Miroslava Škore, deklarisani ustaša Ante Prkačin, ušetao se 21. maja u Hrvatski sabor noseći zastavu Crne Gore. Otkud ovakav potez hrvatskog desničara? Slučajnost? Neobjašnjivo čudna afilijacija jednog ekstravagantnog neofašiste? Čisto inaćenje Srbima u Hrvatskoj i šire? Da su samo to razlozi, bilo bi to nevrijedno spomena, osim za neki satirički magazin. Ali to, nažalost, nije tako. Pjevanje pjesama osvjedočenog fašiste i ustaše Marka Perkovića Thompsona na skupovima tzv. “komita”, a zapravo plaćenih besposličara i bitangi iz redova DPS-a, ispisivanje grafita “Srbe na vrbe”, kao i gostovanje tzv. mitropolita sekte CPC, Mihaila, acca Miraša Dedeića, na opsurnoj ustaškoj emisiji Bujica, dukljanska ideologija Sekule Drljevića i drugi sponzorisani projekti Mila Đukanovića i DPS-a ostavljaju više nego dovoljno prostora za simpatije radikalne hrvatske desnice.
Najzad, sulude i u ozbiljnoj istorijskoj nauci ignorisane i odavno odbačene teze ustaškog fašiste fra Dominika Mandića o Crnoj Gori kao Crvenoj Hrvatskoj koju je pokorio “osvajač”, Srbin, Stefan Nemanja, a koje su omiljene među fašistima Prkačinovog kalibra, nisu puno drugačije od paraistorijskog zvaničnog narativa Đukanovićevog režima o tobožnjem posrbljavanju Crne Gore, koji je u sukobu sa sve i jednim relevantnim istorijskim izvorom o njenoj istoriji, čega su dobro svjesni notorni režimski i propagandisti poput Novaka Adžića, ali ih propagiraju jer je uvijek bilo lakše lagati u korist režima nego govoriti notorne činjenice.
S druge strane čitam crnogorske medije sklone ravnogorskoj reviziji istorije u kojima često nailazim na suludu sintagmu “komuno-ustaše”. Ona hoće reći da su srpsko-crnogorski partizani i hrvatski fašisti ustaše jedno te isto. A samo zbog najmanjeg mogućeg sadržaoca koji im, neznalački, zlonamjerno i pakosno mogu utvrditi. Onoga, što, paradoksalno, nije nikada negirao čak ni jedan srpski nacionalista, da Crna Gora ima svoju posebnost u odnosu na Srbiju. Prema ovoj tvrdnji, niko drugi nego partizani nije kriv jer sadašnji crnogorski režim favorizuje fašističke kvislinge poput Sekule Drljevića i Krsta Zrnova Popovića. Ništa ne bi moglo biti pogrešnije jer su Drljević i Popović, kao i ravnogorci, a ne partizani, bili kolaboratori hvatskih i italijanskih fašista, a prvi je upravo od partizana bježao u Njemačku, a drugi strijeljan kao kolaborator. I jer su upravo partizani podigli ustanak protiv njihove ideologije 1941. i spriječili uspostavljanje NDCG, po uzoru na NDH.
Otkud onda zastava današnje crnogorske države u rukama osvjedočenog ustaše Prkačina i njemu sličnih? Otkud da ta prividna potvrda ravnogorskih laži od strane ustaša postaje, medijski utvrđena istina, drugih desničarskih neprijatelja Crne Gore? Čija je to krivica? Samo ravnogorskih medijskih manipulacija?
Ne, nego samo i isključivo Mila Đukanovića i njegovog režima. Naprosto je užasavajuće čitati izjavu ovog prevrtljivog političkog čudovišta, koje je devedesetih trabunjalo o “priučenim komunističkim kartografima” u cilju mijenjanja avnojevskih granica i kako je blagodarno pomogalo Karadžićevom režimu, da bi sada negiralo demokratska i ljudska prava da bira i bude biran svakom onom ko je ikada bio za zajedničku sa Srbijom, baš kao da je ta ideja uvijek i u svakom trenutku imala veze samo sa zločinačkom Miloševićevom vlasti kojoj je vjerno služio i poslužio da Crna Gora ostane u njegovim okvirima.
I upravo taj i takav Đukanović će, onda, prihvatajući čisto fašističke i ustaške narative i ugrađujući ih u crnogorski identitet, dati za pravo svojim nekadašnjim zločinačkim istomišljenicima i saborcima da blate čestitu, oslobodilačku i antifašističku borbu crnogorskih partizana, a koji bi, da danas ustanu iz groba, zasigurno rušili njegov mafijaški režim.
Režim koji, da bi zastrašivao neistomišljenike, organizuje “komite” da pjevaju ustaške pjesme i da pored grafita “Srbe na vrbe” crtaju petokrake, skrnaveći tako uspomenu na sve i jednog partizana koji se po šumama i gorama, mučenički, borio za slobodu naroda Jugoslavije, a ne za Mila Đukanovića i njemu slična politička čudovišta širom uništene zajedničke otadžbine. Ne zato da bi ustaša Prkačin mahao zastavom Crne Gore u Hrvatskom saboru, reklamirajući još notornijeg ustašu i Thopsonovog kuma, Miroslava Škoru. Ima zato neke poetske pravde jer se poderala u rukama takvih ljudi. Zato što ni oni ni njihov gazda nisu zaslužili da je dotaknu, a kamoli da se vijori nad njihovim glavama.
Piše: Vuk Bačanović za Preokret, Foto: Milo Đukanović / Printscreen YouTube / Al Jazeera Balkans
Ne znam za neimenovane mrtve partizane, ali koliko znam imenovani partizan Jovo Kapičić je do smrti podržavao Mila.
Ne znam odakle Vuku potreba da uvek i na svakom mestu brani komuniste. Jasno je da je crnogorska nacija pod komunistima prešla put od druge srpske nacije (M. Đilas) do antisrpske nacije (M. Đukanović).